"Язлар кебек нурлы, моңлы Тукай"

Габдулла Мөхәммәтгариф улы Тукай (1886-1913) - татар халык шагыйре, публицист, тәрҗемәче, әдәби тәнкыйтьче һәм җәмәгать эшлеклесе. Шигърият мәктәбенә нигез салучы буларак, татар теле һәм әдәбиятына ныклы нигез сала. Габдулла Тукайның биографиясе, шагыйрьнең иртә үлеменә карамастан, Советлар Союзында төрки телле язучыларга зур йогынты ясый. 1886 елның 14 (26)апрелендә татар дини гаиләсендә малай туа, аңа Габдулла исеме бирелә. Аның әтисе мулла-мөселман рухание булган. Габдуллага 1 яшь тә тулмаган, ул бик иртә вафат була. Әнисе дә бик иртә вафат була. Тукайның балачак еллары Казан губернасының Кушлавыч авылында уза.
Габдулла Мухамедгарифович Тукай (1886-1913) — татарский народный поэт, публицист, переводчик, литературный критик и общественный деятель. Будучи основоположником школы поэзии, заложил крепкий фундамент татарского языка и литературы. Биография Габдуллы Тукая, не смотря на раннюю смерть поэта, оказала большое влияние тюркоязычных писателей в Советском Союзе. 14(26)апреля 1886 года в татарском религиозном семействе родился мальчик, которому дали имя Габдулла. Его отец был муллой — мусульманским священнослужителем. Он умер очень рано, когда Габдулле едва исполнилось полгода. Мать, оставшись одна с малышом на руках, также очень рано ушла из жизни. Детские годы Тукая прошли в родном селе Кушлавыч Казанской Губернии.