Фәрит Суфияров Җиңү көне

Җиңү бәйрәме

Кырык бердә
Җырлап ирләр китте...
Онталмыймын шушы иртәне.
Күңел кыры һаман бушап бара,
Хәтер саклый әле күпләрне.
Ул чагында
Дошман явы килде,
Сөремләнде офык читләре.
Канга сусап, улап чыкты
Чик буеннан фашист этләре.
Ата – улын,
Ана кызын озата,
Мәхшәр көнемени шулчаклы.
Сафлар булып көрәш мәйданына
Күтәрелде бөтен ил халкы.
Ташкын төсле ургып, нәфрәт таша,
Йөрәк сызлый, күңел яралы.
Һәрбер кеше ил язмышын
Үз язмышы итеп карады.
Тез чүкмәдек
Дошман каршысында –
Ихтыяр да, көч тә җитәрлек.
Көрәш кырын узган
Ал байракны
Рейхстаг өстенә үк күтәрдек.
Тарих белми
Мондый батырлыкны,
Һәйкәлләрдә чәчәк бәйләме.
Планетабыз буйлап аваз сала
Тантаналы Җиңү бәйрәме. Фәрит СУФИЯРОВ