Наше село, нам его беречь

Ватан. Кече Ватан. Туган шәһәр, авыл, урам, йорт... болар һәр кешегә кадерле сүзләр. Һәм, мөгаен, һәркем диярлек: «мин үз Ватанымны яратам», - дип әйтер. Җир йөзендә кече Ватаннан да якынрак, сөйкемлерәк бернәрсә дә була алмый. Һәр кешенең үз Ватаны бар. Шул уңайдан «Безнең авыл, безгә аны сакларга тиеш" дигән очрашу үтте. Очрашу «Кече ватан» төшенчәсе турында сөйләүдән башланды. Бу өлкә, район, авыл, урам, йорт – безнең зур илебезнең кечкенә бер өлеше. Авылның ничек барлыкка килүе, ни өчен шундый исем алуы, беренче күчеп килүчеләрнең, авылның өлкән кешеләренең кемнәр булуы, нинди предприятиеләр эшләве, нинди танылган кешеләр яшәве турында мәгълүмат бирелде.

Родина. Малая родина. Родной город, село, улица, дом… Это есть у каждого человека. И, наверное, почти каждый скажет: «Я люблю свою родину». Ничто на земле не может быть ближе, милее, чем малая родина. У каждого человека есть своя родина. Об этом размышляли участники нашего мероприятия у выставки «Наше село, нам его беречь». Встреча началась с рассказа о том, что есть такое понятие «малая родина». Это область, район, село, улица, дом – маленький кусочек нашей огромной страны. Говорили о том, как зародилось село, почему оно получило такое название, кто были первые переселенцы, старейшие жители села, какие предприятия работали, какие известные люди здесь жили. Наше село, река, поля и леса – тот мир, в котором жили наши предки, и предстоит жить нашим потомкам; о нем надо заботиться, беречь его, благоустраивать и украшать. Очень важно хорошо знать свой край.