Зиннур Хөснияр "Әтием кайда, суслонгер?"

Бәләкәе тешсез авызы белән "ишән-шау йөреп кайт!" - дисә дә сабыйның теләге кабул булмый. Әтиләре хәбәрсез югала, соңгы тапкыр күрүләре була кызларның. Сугыш чорының барлык авырлыкларын нәни арык җилкәләре өстендә күтәрергә туры килә бу ятим сабыйларга. Бер алар гына түгел бит, ил белән. Әтиләренең үле хәбәре килмәгәч, исәндер, бер кайтыр дигән өмет яшәтә аларны, шул көч бирә.

Бүген инде сиксәнне узып киткән ак яулыклы бу татар әбиләребез әлеге чарага килеп сүз әйтүне кирәк дип тапканнар. Һәм бик дөрес эшләгәннәр. Үткәннәрне онытырга беребезнең дә хакы юк.