Кеше пенсиягә чыга. Һәм мондый күренешне бик еш күзәтеп була: берничә карт бөтен әйләнә-тирәдәге вакыйгаларга битараф булып өйләре каршындагы эскәмияләрдә утыра. Кагыйдә буларак, туганнары, эш белән тәэмин ителү сәбәпле, өлкән яшьтәге кешегә тиешле игътибар бирә алмый. Картлар үзләренең кирәксезлегеннән депрессиягә керә, ниндидер үпкәләре барлыкка килә, кайчагында бу туфракта хроник авырулар үсә. Күп буш вакыт - менә өлкәннәрнең төп дошманы. Кешегә пенсиягә чыкканнан соң тормыш мәгънәсен һәм шатлыкны кире кайтару өчен төрле масса чаралар үткәрәләр дә инде.

Еш кына, өлкәннәр өчен бары тик китап уку гына бердәнбер чара булып тора. Ул өлкән кешенең психикасына яхшы тәэсир итә.  Иске фотоларны карау да өлкәннәрне аралашуга этәрә. Аларның үткән тормышы турында кемгәдер сөйлисе, хатирәләре белән уртаклашасы килә...