Ирек Сабиров "Ныгый бара татарлыгым..."

Мәңге яшәп булмый бу дөньяда:

Килер бер көн - мин дә китәрмен.

Кем булдым мин Җирдә? - актарамын

Гомер китабымның битләрен.

Мин тормышны сөйдем. Хәсрәттә дә

Рухым: "Яшим! - диеп талпынды;

Тик шулай да яшәүдән дә бигрәк 

Мин яраттым туган халкымны.

Татар галәменә гашыйк булып,

Өммәтемне сөйдем чын - чыннан,

Чөнки телем "Тәфтиләү"не җырлап,

"Мокамай"ны ятлап ачылган.

Мин бәхетле. Тик беләсем килә,

И Хакыйкать! - ачып куандыр:

Бәлки үземнең дә, күпме яшәп,

Милләтемә файдам булгандыр?

Килер бер көн - мин китәрмен Җирдән,

Болытлардай агып кыйблага;

Тик милләтем берүк калсын иде,

Булсын иде халкым дөньяда.