Бакый Урманче – рәссам һәм сынчы, музыкант һәм шагыйрь

Бакый Урманче (1897-1990) – рәссам һәм сынчы, музыкант һәм шагыйрь, укытучы, сәнгать белгече, гарәп һәм төрки телләрне камил белгән, француз һәм инглиз телләрендә иркен аралашкан, фәлсәфә һәм тарих фәннәрен җитди үзләштергән күпкырлы шәхес.

Ул 1897 елның 23 февралендә Татарстанның хәзерге Буа районы Күл Черкене авылында указлы мулла Идрис хәзрәт белән Мәгъҗүбә абыстайның тугыз балалы зур гаиләсендә дүртенче бала булып туган. Авыл малае Бакый гомерен сәнгатькә багышлый һәм югары һөнәри белем алган беренче татар рәссамы булуга ирешә.

23 февраля 1897 года родился Баки Идрисович Урманче, народный художник ТАССР и народный художник РСФСР, лауреат Государственной премии имени Габдуллы Тукая. Он стоял у истоков формирования профессионального изобразительного искусства нашей республики и внес большой вклад в его дальнейшее развитие. Баки Идрисович оставил огромное творческое наследие в виде произведений живописи, скульптуры, графики, театрально-декорационного искусства. Он был прекрасным педагогом, писал стихи, знал много иностранных языков, прекрасно пел и играл на скрипке. Современники называли его мудрецом и философом.