Суфия Хасаншина
Суфия Хәсәншина
Баландыш авылында яшәүче Суфия апа Хәсәншина күпләргә таныш. Ул 1963 нче елның 7 нче августында Баландыш авылында дөньяга килә. Аның дөньяга шагыйранә, фәлсәфи күзлектән каравы гаҗәп түгел. Авыл кызы бит ул. Табигать манзаралары, фасыл әверелешләре анны битараф калдыра алмый. Ләкин каләм иясе туган авыл, су буе, әнкәй кебек темаларда гына таптанып калмый газета битләрендә чыккан кызыклы бәйгеләрдә катнашып алдынгы урыннарны яулый.
Ачыпкуйдымкүңелемтәрәзәсен,
Кулларымнысуздымҗилләргә.
Язмышҗилебеләнбөтерелеп,
Әйләнгәлимузганҗирләрдән.
Су буйларынянәберәйләнәм,
Балачаккакүземтөшерәм.
Нәнигенәберкызйөгерә-йөгерә,
Каз – үрдәкләркүлгәтөшерә.
Үземәлечишмәбездәнкайтам,
Иңнәремдәчиләк-көянтә.
Сеңелләремәнитирәсендә:
“Мәмибир”,-дипкенәйөдәтә.
Абыйтагыннидерясый бугай,
Шөгыльтабыпкөненуздыра.
Ә әтиемтальянгармунында
«Бишлебию» көенсыздыра.
Энемәленәни, улбишектә,
Татлышулул, сабыййокысы.
Алдаәлеаныңбалачагы,
Мәктәпләрдәсабакукыйсы.
Әбибезнеңһаманмичалдында,
Тагыннидербезгәпешерә.
Һәркөншулайнидерәзерлиул,
Олы гаилә-сигезкешегә.
Чәчләремәактөсиярмәсә,
Үзгәрмичәкалса буй-сыным,
Балачактагынакалыр идем,
Язмышҗилләренәбуйсынып.
Урауюлларбеләнәйләнептә,
Кайтыпбулмасбалачагыма.
Күзләремнейомыпуйгакалсам,
Туганнигезуйдачагыла.
Әтибеләнәбигүриясе,
Төпйортта тик әниһәмэнем.
Балаларныңхәзерүзтормышы,
Һәммәседәкүрәүзкөнен.
Төпйортта без хәзер кунак кына,
Тальянгармуннар да тик тора.
Стенада бары тик сүрәтләр
Безнегенәкүзәтеп тора.
Шул сүрәтләрәйтәкебекбезгә:
“Бер-берегезнеһәрчаксаклагыз.
Авырчактабергәярдәмләшеп,
Иңне иңгәкуепатлагыз.
Төпйорткасезэзнесуытмагыз,
Туганнарныңхәленбелегез.
Бер-берегезгәбер дәташатмагыз,
Кайгы-шатлыкларныбүлегез”.
Сүрәтләргәкарапүзебездә,
Бирәсебезкиләҗавапны:
“Искәалыпсезнеңкиңәшләрне,
Итәрбезһәрэшнесаваплы.
Сезнеңэзнебердәсуытмабыз,
Һәрадымныуйлапатларбыз.
Бер-беребезгәярдәмкулысузып,
Сезнеңалдайөзнеакларбыз”.
Япмыймәлекүңелемтәрәзәсен,
Ай, кояштаняктынуралсын,
Балачакта калган тальянмоңы
Тәрәзәмәкилепуралсын.
Тәрәзәдәнчыкканшигъридулкын
Бар җиһангатабаюлалсын.