"Сугыш китергән яралар"

  Бөек җиңүнең 75 еллыгы уңаеннан , Чишмәбаш авылы китапханәсе, Кара –Елга авылында гомер итүче, 43 ел гомерен балаларга белем бирүгә багышлаган Ахметшина Фатхия апаларда кунакта булдык.Ул безгә сугыш чоры баласы буларак бик күп сөйләде. Әйе, сугыш сабыйларга да ир-егетләр җаваплыгы салган.  Бераз кул арасына керә башлаган малайлар, кызлар өлкәннәр белән беррәттән хезмәт иткән. Сугыш гарасаты тынганнан соң байтак еллар үтсә дә, аларның югалту ачылары бик ачы, яралары hаман ачык, күз яшьләре бик кайнар әле… Без тарих итеп тыңлаган хикәятләр дә аларның үз башларыннан үткән хатирә бит.

                                        Сугыш ул –бик куркыныч нәрсә,

                                        Кан ул , ут ул, үлем , яралар.

                                         Күз яшьләре , ачлык , кайгы,

                                        Тол аналар , ятим балалар.

 

     В рамках  75 летия Великой победы Чишмабашская сельская библиотека была в гостях у Ахметшиной Фатхии.Они встретили войну в разном возрасте. Кто- то совсем крохой, кто-то  подростком , кто- то на пороге юности. Война застала их в столичных городах и маленьких деревнях, дома и в гостях у бабушки, в пионерском лагере, на переднем крае и в глубоком тылу. Война обрушилась на их плечи бомбёжками, голодом, разлуками. Патронные гильзы вместо игрушек, сводки с фронтов вместо букваря, чёрные похоронки, осколки мин. Война бесцеремонно вторглась в их детство. Они рано стали взрослыми.  И были дети смелы и отважны. Они показали, каким огромным может стать маленькое детское сердце, когда в нём разгорается священная любовь к Родине и ненависть к её врагам.Не для смерти рождаются дети, но ударило в небо пламя, и Родина тихо сказала: « Вставайте, дети, на помощь!»